دیدبان

اگر بخواهیم نام چند پویانمایی ایرانی را نام ببریم، در مسیر باران»، فیلشاه»، شاهزاده روم» و فهرست مقدس»، قطعاً اولین آثاری هستند که به ذهن می‌آیند. این آثار یک وجه مشترک بارز دارند؛ محتوای همه آنها یک داستان دینی و قرآنی است. اما آیا دینی و قرآنی بودن داستان یک فیلم یا پویانمایی، برای دینی بودن آن فیلم یا پویانمایی کافیست؟ من معتقدم که اینگونه نیست. بد نیست نگاهی به فیلم‌ها و انیمیشن‌های هالیوودی با موضوع داستان پیامبران، مانند فیلم حضرت نوح و حضرت موسی بیاندازیم. هرچند که این فیلم‌ها داستانی دینی را روایت می‌کنند اما عملاً هدفی ضد دینی را دنبال می‌کنند. بنابراین این امکان وجود دارد که یک فیلم، داستانی دینی داشته باشد ولی پیامی که مخاطب دریافت می‌کند، غیر دینی و یا حتی ضد دینی باشد. تفکیک بین داستان دینی و فیلم دینی، اساس نقد من به انیمیشن بنیامین» است.